Ben aslında ebeveynliğin biraz sele benzediğini düşünüyordum. Sonuçta herkes çocuğu doğmadan önce hazırlık yapıyor, kendince suyun akacağı bir yol belirliyor.

Sonra bir sel gibi geliyor çocuk. Onun kendi kuralları var. Kendimizi yapacağım dediklerimizi yapamıyorken ya da tam tersi yapmayacağım dediğimiz şeyleri yaparken buluyoruz. Bu sebeple de zorlanmak, hayal kırıklığı yaşamak, depresif olmak normal. 

Kontrol edebildiğimiz kadarıyla akıntıyla birlikte yol almak, arada ufak yönlendirmeler yapmak dışında çok da elimizden bir şey gelmiyor zaman zaman. Akıntıya karşı koymak yerine bırakın kendinizi, zorlukları daha da zorlaştırmadan anne babalığın tadını çıkarın. 

Selden keyif alınır mı hiç diyorsanız, Mersin’de sel sularında deniz yatağıyla keyif yapan şu adamın fotoğrafına bakın. Hepimizin sel sularında deniz yatağıyla keyif yapan bu adamdan öğreneceklerimiz var 😀